Zomer!
Het is zomer! Dat is aan alles te merken. Door de regen die gevallen is groeit alles weelderig. Wat een verschil met vorig jaar. Toen moesten we elke dag sproeien om alles te laten groeien. De moestuin ligt er prima bij, er is over- vloed. De aardbeien zijn rijp en smaken heerlijk. De bloemen bloeien uitbun- dig waardoor we prachtige bossen kunnen maken. Dit alles natuurlijk dankzij de inzet van allen.
Binnen gaat het groentewerk voor Bas door. Twee bewoners werken daar elke dag weer met veel plezier aan. Ook kunnen we weer voorzichtig met onze mensen naar de winkel toe. Hun wereld wordt hierdoor weer wat gro- ter. Natuurlijk wordt er ook met regelmaat lekker gewandeld!
Uiltjes
We hebben een nestkast op het terrein voor steenuilen. De uilenwerkgroep zorgt voor deze dieren. Zo kijken ze of er eieren zijn en ringen ze de jongen. Fantastische vrijwilligers die daar veel tijd in steken. Een poosje terug was het moment van ringen daar. Het was prachtig om mee te maken, we mochten de jongen even vasthouden waardoor we ze goed konden bekijken. Dit jaar hadden we twee jon- gen.
Kleine mooie momenten
Soms is er een moment waarbij ik me bewust realiseer waarom we allemaal doen wat we doen. Het zijn vaak heel kleine dingen. Zo hebben we een bewoner die weinig zelf- standig kan. Toch kan hij met wat brood naar de geiten lopen en ze voeren. Er komt dan een enorme lach op zijn gezicht en hij zorgt er ook nog eens voor dat ieder dier iets krijgt. Zo prachtig en waardevol om te zien.
Feest
In kleine kring, helaas zonder mensen van buiten, hebben we op 24 juni het zomerfeest gevierd. Dat was erg fijn na deze lange tijd. Er werd gezongen, gedanst en heer- lijk gegeten. We hebben een eigen pizzaoven, de pizza’s waren niet aan te slepen. Er werden in een rap tempo bloe- menkransen gemaakt waardoor alles er extra feestelijk uit- zag. De sfeer was goed, het weer was goed. We kunnen de zomer vieren!
En verder
Hebben we sinds kort onze eigen Maartensplaetsvlag. Met regelmaat wappert deze aan de vlaggenmast. Dezelfde afbeelding staat nu op een magneetplaat die op de bus zit. Tijdens de eerste rit verloren we een van de platen. Bizar maar waar. Dankzij een oplettende Brummenaar, Arjan van autorijschool Reugebrink, prijkt de plaat weer op te auto.
