Het was de bedoeling dat dit een artikel zou worden voor de rubriek ‘Aangeschoten’. Maar Inge gaf al aan dat zij geen schrijfster is en bedacht dat ik met wat steekwoorden wel uit de voeten zou kunnen. ‘Aangeschoten’ is echter bedoeld voor dorpsgenoten, die zelf een leuk en persoonlijk verhaal willen schrijven, waar ik vervolgens alleen maar eventuele tikfoutjes uit hoef te halen. En zo ontstond bij mij het idee om het ‘In gesprek met…….’ maar weer eens van stal te halen.
Hoe het begon……….
Begin oktober ontving ik op mijn mobiel een appje: ‘Beste Lies…..ik heb een plan voor de wintermaanden. Het lijkt mij een leuk idee om mensen met elkaar te verbinden, in contact te brengen. Hoe? Door twee keer in de maand een Amerikaanse maaltijdparty te organiseren. Iedereen die komt brengt wat mee, er zijn dus geen kosten. Ik zou graag mijn ideeën uitrollen om te kijken of er belangstelling voor is……’
Waarop ik reageerde met: ‘Leuk, maar zou je je even bekend willen maken, want ik heb geen flauw idee van wie dit bericht afkomstig is…’
‘Sorry Lies, ik ben Inge en woon aan de Metelerkampweg 27.’
Om een lang verhaal kort te maken, vier dagen later zat ik bij Inge aan tafel en mijn eerste vraag was hoe ze in vredesnaam aan mijn mobiele nummer kwam.” “Vanuit de Zomer-in-Gelderland-groepsapp, die in het leven is geroepen ten behoeve van alle vrijwilligers die mee hebben geholpen. Maar laat ik mij eerst even voorstellen: Ik ben Inge Speklé, woon sinds een jaar in Leuvenheim samen met Rene Breedveld en onze hond Silky en heb een leuke baan bij Achmea Centraal Beheer in Apeldoorn. Ik ben zeer creatief, dol op de natuur, wandelen, fietsen, koken en bakken en vind het leuk om contact te maken met nieuwe mensen en te verbinden. Kortom, ik zorg graag voor mens en dier”. Waarop mij meteen ontvalt: “Jij zou een goeie zijn voor een bestuursfunctie bij Leuvenheims Belang”.
“Nou, nee, daar heb ik toch helemaal geen verstand van?” “Inge, daar hoef je helemaal geen verstand van te hebben. Zelf werd ik 29 jaar geleden in het bestuur gevraagd en wist van toeten noch blazen wat dit dorp betreft, maar het is dé manier om een dorp en haar inwoners te leren kennen en actief bezig te zijn. Ik zou er toch maar eens over nadenken. Je hoeft niet meteen voorzitter, secretaris of penningmeester te worden. Begin gewoon als lid en je rolt vanzelf overal in en wie weet wat voor moois daar uit groeit. We kunnen in ieder geval beginnen met een verhaal in de Schans, vertel van je leuke plannen en ideeën en je hebt het hele dorp binnen handbereik”.
Inge: “We horen het overal in het nieuws; jonge en oudere mensen die zich eenzaam voelen. Maar eenzaam, zo wil toch niemand zich voelen? Zo ontstonden er ideeën in mijn hoofd; wat kunnen wij hier aan doen? We zouden een High Tea kunnen organiseren of een Amerikaans diner - iedere bezoeker brengt wat lekkers mee in overleg met elkaar. Of een leuke wandeling maken met aan het eind wat lekkers. Allemaal leuke ideeën, maar is daar ook behoefte aan? O, ja, en zouden we ook niet een spandoek in ons dorp moeten ophangen waarin we ons medeleven betuigen aan onze Leuvenheimse boeren?”
Ik merk wel, dit is een dame waar ons dorp wat aan heeft. Inge hoopt natuurlijk op reacties vanuit het dorp. Al zouden het er maar één of twee zijn die Inge verder willen helpen met het op touw zetten van haar plannen. Het is een begin. Wij hopen beiden dat dit wat los maakt, andere mensen misschien op nog meer of andere ideeën brengt. Bij mij is inmiddels ook wel wat gaan broeien, maar laten we het hier eerst maar bij laten. Ik zou zeggen neem contact op met Inge via haar e-mailadres .
Ik bedank Inge voor het leuke gesprek, ik wens haar veel succes en keer met een blij gevoel huiswaarts.
Dit bericht is geschreven door Lies Harleman.
Het is gepubliceerd in de Van Schans tot Wildbaan, oktober 2019.