Tuinderslessen
Toen ik een kleine jongen was,
Nam pap me bij de hand.
"Kom, we gaan werken in de tuin,
Al op het vruchtbare land."
Zo werkten we vaak samen,
Al maakte ik me soms zorgen:
Wat kon ik doen, klein als ik was?
Maar bij pap was ik geborgen.
We werkten samen, zij aan zij,
En nu begrijp ik pas,
Dat elk simpel karwei
Een ware les voor later was.
We spitten - want een goed begin is 't halve werk.
We plantten - ik leerde dat wie zaait, zal oogsten.
We praatten - ik leerde dat pap van me hield.
We bemestten - ik leerde dat geven zaliger is dan ontvangen.
We begoten - ik leerde dat zoals planten water, zon en aarde nodig hebben, wij ook evenwicht in het leven moeten vinden.
We wiedden - ik leerde dat als het niet wordt uitgeroeid, het kwaad het goede kan verstikken.
We wachtten - ik leerde geduld hebben.
We baden - ik leerde dat alles in het leven een zegen is.
We dunden uit - ik leerde dat alles de ruimte nodig heeft om te groeien en zich te ontplooien.
We snoeiden - ik leerde dat we ons soms moeten laten beteugelen.
We oogstten - ik leerde dat hard werken rijkelijk beloond kan worden.
We dankten - ik leerde nederigheid.
Van alle levenslessen behoort de volgende tot de moeilijkste die je kunt leren : Vergeving. Ik heb het niet over anderen iets vergeven, maar jezelf.
Al groeiende door de uitdagingen in het leven zul je merken dat je soms aan het eind van de dag moet toegeven dat je zowel in daden als in bedoelingen tekort bent geschoten. Neem afstand. Haal diep adem. Leer van je fouten van de dag. Bereid je zo goed mogelijk voor op morgen en doe elke dag je uiterste best. Voor wat betreft de dagen dat je tekortschiet, raad ik je aan jezelf te vergeven - vergeef jezelf en leef door.
Deze en andere levenslessen kun je vinden in de mooie roman van Camron Wright. Emily is een waar gebeurd verhaal, over liefde en vergeving. Zeker de moeite van het lezen waard!
#Emily #levenslessen