Een bijzonder moment afgelopen maandag. In de vroege ochtend zouden we de super-bloed-wolfmaan kunnen zien. Ik had de wekker gezet, want dit zou nog meer uniek zijn dan de superbloedmaan in 2018. Met moeite kwam ik om 06.00 uur het bed uit. De lenzen in en daar begon het staren uit het raam. De maan was echter nergens te vinden. Hopelijk was die maansverduistering niet té letterlijk.
Ik besloot buiten te gaan kijken. Schoenen en winterjas aan. Een rondje tot aan Voedselbos Nieuwe Erven, want daar is het lekker donker en zou de rode gloed vast en zeker opvallen. Lag het nu aan mij? Keek ik niet goed? Nog niks te zien! Ik heb het uiteindelijk opgegeven en ben lekker weer gaan slapen. Toen ik opstond en het buiten licht was, zag ik vooral veel mist. Aha, daardoor dus...
Die ochtend hadden we ook overleg met de buurtverbinders. Tot mijn grote verbazing hadden twee van mijn collega-buurtverbinders wél mooie foto's kunnen schieten. En ook op Facebook tal van prachtige plaatjes uit de omgeving. Nu weet ik ook dat mijn vriendin en ik aan de ongunstige kant van Brummen wonen voor dit soort mooie momenten. Aan de rand van het dorp, dichter bij het open land, is het blijkbaar dus echt mistiger dan op andere plekken.
Gelukkig kon ik later toen ik naar Zutphen fietste nog genieten van de mooie rijp aan de bomen en het prachtige witte landschap. Kreeg ik toch nog een bijzonder moment. Wat wonen we toch in een mooie omgeving. Ik ben er blij mee!